21-07-07 Dag 15

Vanochtend werden we gewekt door het zanggeluid van onze eigen hoefsmid Kees van Bijnen, hij was vannacht om half één aangekomen bij ons logeeradres in Fresin. Hij kwam om de Fjorden te beslaan en de rest van de paarden te controleren. Met de dames was hij aardig lang bezig (ze hadden allebei vier nieuwe schoenen nodig), dus hadden wij heerlijk de tijd om eens lekker te ontspannen en te genieten van het zonnetje. Johan was bezig met zijn kleding wassen (voor het eerst in zijn leven!!!) en de rest was rustig aan het opruimen. Kees wist in zijn beste Frans nog een overheerlijke douche voor mij (Chanine) te regelen bij de Franse dame.

Vandaag begon de dag in een iets mindere stemming, Karsten heeft helaas besloten ons te verlaten, hij heeft heimwee en wilde graag naar huis. Ook heeft Opus, (het paard van Japke) ons verlaten. Hij kreupelde nog steeds, dus heeft Kees hen beide meegenomen naar zijn stal, en zal Opus daar verzorgen. Japke is nog wel steeds van de partij en houdt Gerard gezelschap in de volgbus.

Vandaag bestegen we de paarden dus aardig aan de late kant, we reden om half 1 richting, Auchy-Les Hesdin. Johan wil al de hele week naar de kapper dus toen wij er een zagen in het dorpje Vieil-Hesdin stapte hij resoluut en hoopvol dat zijn beetje haar gefatsoeneerd zou worden naar binnen. Helaas vond de kapper het waarschijnlijk niet de moeite waard want hij knipte alleen op afspraak. De plaatselijke bakker werd vervolgens door Johan geplunderd, hij nam overheerlijke chocolade broodjes en gebakjes mee. Helaas konden we in dat dorp geen koffie krijgen, dus trokken we verder. In Vacqueriette vonden we wel een kroeg die ons voorzag van koffie en de paarden van water. We trokken vandaag door een geweldig landschap, heuvels en weides zover als het oog kon zien. We vonden dus heel makkelijk een open veld om eens heerlijk uit te rusten en de paarden op hun gemak heerlijk konden laten grazen. We trokken verder richting Le Ponchel, hier aangekomen probeerde wij een slaapplek te vinden. Dit bleek deze keer (helaas) iets moeilijker dan dat we gewend waren. Maar na wat omzwervingen is het toch gelukt. De paarden hadden wij welgeteld 2 minuten in de wei, toen het weer begon te hozen. We hebben in een recordtempo de tent opgezet en Giovanni begon direct met koken in de huifkar. Na weer een bijzondere dag kruipen wij zo onze slaapzak in hopende dat we het vannacht droog houden.