14-07-07 Dag 8

De 8ste dag; vanmorgen waren we allemaal al vroeg wakker. Toch gek, want het was gisteravond toch nog erg gezellig geworden. Door onze gastheer werd een kampvuur gemaakt en de café-fiets werd er bij gehaald. En natuurlijk niet te vergeten: Kees, ons manusje van alles kwam ook nog langs. Kees zou ons smorgens vroeg nog even helpen om de fjordjes nog beter te laten lopen. En dat gebeurde dan ook. Samen met Wim verstelde Kees het tuig van de paardjes. Spanden de paarden in en trokken richting Cadzand. Karsten, had met hun afgesproken dat we elkaar bij Sluis weer zouden ontmoeten om verder te trekken. Op de cowgirls moest nog even worden gewacht, want die kregen van een nabij gelegen camping nog een warme douche aangeboden. En zo tegen een uur of tien vertrokken de rijdieren richting Sluis. Zij volgden een

andere route dan hun collega’s, de trekdieren. Ze gingen over het rustige Zuidzande naar Sluis. Voor Sluis kwamen de volgauto, de trekdieren met huifkar, en de rijdieren elkaar weer tegen. Na een kop koffie bij een plantenwinkel trokken we Sluis in, waar het gezellig druk was. Een viaduct was de grensovergang voor ons.

Een slagboom bij de grens zorgde voor een groot probleem. Niet omdat er een douanier stond, maar de huifkar kon er niet door. Wim moest dus omrijden en kreeg de kaart van Karsten mee. Wij reden verder langs het kanaal en hoopten dat Wim ons weer zou inhalen. Maar dit gebeurde niet. Niet bij Hoeke en niet bij Damme. Gelukkig had Karsten nog een kaart gekocht in uit cafeetje in Hoeke. Een paar stamgasten, die blijkbaar niets beters te doen hadden, zeiden heel lollig tegen Karsten dat hij beter naar Texas kon rijden in plaats van naar Parijs. Onderweg naar Damme ondervonden we wat Jaques Brel bedoelt met de westenwind van het Vlaanderenland. Man, wat is die constante wind toch vreselijk vermoeiend zeg. Dat was echt afzien.
In het vestingstadje Damme zochten we contact Wim. Hij bleek al in Dudzele te zitten. Hier zou hij wachten op ons. Maar onze Gerard,verkenner eerste klas, had al een overnachtingplaats gevonden en stuurde Wim daar naar toe. En ook wij vervolgden onze weg naar Dudzele.

Het laatste stukje naar de rustplaats, een rustiek boerderijtje in de omgeving Lissewege. Jajaja we treffen het wel iedere keer. Liepen we naast onze paarden. Behalve Rob, hij heeft nog steeds last van jicht dus hij bleef op Star zitten. Vermoeid van de harde wind zadelden we de paarden af. Het was toch het niet zo warm geworden als we hadden verwacht. Het was zeker nog geen weer voor korte broeken, zoals Karsten wel dacht. Iedereen is na vandaag zo op, we zullen allemaal wel heel snel de slaap vatten straks!