20-07-07 Dag 14

NOG 200 KILOMETER TE GAAN!!!!!

------------------------------------------------------------------------------------------------

Vanmorgen werden we wakker met gedonder en geflikker. De hemel ging weer behoorlijk tekeer. Nou is dat onweren nog niet zo erg, maar dat onweer gaat ook vaak gepaard met een flinke dosis regen, en dat is wel erg. Vooral als je onder een tent ligt die het water doorlaat. We hoefden dus vanmorgen eigenlijk geen douche te nemen. We stonden om de regen ook maar wat later op.
Het ontbijten gebeurde aan een “lopend buffet” bij de bus. Gerard hielp iedereen bij het smeren van de broodjes. Tijdens het eten zat Rob steeds op zijn mobiel te kijken. Met de opmerking ‘wat ben je toch aan het mediteren’, merkte Rob op dat hij bezig was de felicitatie SMSjes te bekijken. Pas toen brak het bij de gemeente door dat Rob vandaag jarig is. Nadat het kwartje gevallen was werd er dan ook luidkeels voor hem gezongen.
Wim zag dat het hoefijzer van een van de Fjordjes al aardig waren versleten. Daar kwam nog bij dat Opus wat kreupelde. Het zou dus verstandig zijn om het vandaag rustig aan te doen.
We vertrokken even na tienen en zoals gewoonlijk gingen we eerst lopen. Een half uur lang. De streek was verlaten. Het eenzame gevoel werd nog versterkt door het kille natte weer. Onder het lopen viel de kou nog wel mee, maar toen we opstegen, kregen we het pas echt koud. Sommigen stapten dan ook steeds even af om het weer warm te krijgen.
Toch vorderde de tocht vrij vlot. We stapten er flink op los. In het plaatsje Rumelly vonden we een patisserie. Daar kocht Rob lekkere broodjes, die we in een kroeg nuttigden onder het genot van koffie (Waarvan Karsten en Johan een hondenbak vol kregen). Wij zaten in de kroeg terwijl de paarden rustig buiten naast elkaar stonden te wachten, ze waren vastgebonden aan het stenen trapje dat naar de voordeur leidde. Dit had weer tot gevolg dat verschillende nieuwsgierige even een kijkje kwamen nemen in de kroeg.

Toen we weer opgewarmd en vol van de koffie en broodjes waren, trokken we verder. Gerard stuurde ons over allerlei vreemde weggetjes. Er was zelfs zo’n slechte weg bij, dat Gerard er zelf ook van schrok. Maar toch kreeg hij zijn truck met oplegger er ook doorheen. Wel liet hij de volgende zandweggetjes door ons nemen en koos zelf een andere weg. Op een geven moment dacht dat Karsten dat hij een wielrenner was die de klassieker Parijs- Roubaix reed, op al die glibberige kleine weggetjes. Door de kou, hadden we bedacht dat we bij een rijke boer zouden stoppen die zes boerendochters en natuurlijk twee boerenzoons moest hebben. Die boerenzonen moesten dan wel blauwe ogen hebben en flink gespierd zijn, aldus Chanine.

Zo na vieren ging Gerard weer naar de Mairie en die zette, net zoals de dagen hiervoor, de machine weer in werking. Snel werd alles geregeld en we konden we terecht bij een mooie weide met boerderij. Helaas zonder boerendochters en onder zonen met blauwe ogen en gespierde lijven. We kunnen vannacht weer in een schuur slapen, niet in het stro of hooi, maar op de grond. Maar dat baat niet we blijven in ieder geval wel droog. Kees arriveert straks ook nog, om morgenvroeg de paarden even na te kijken en desnoods te beslaan.