15-07-07 Dag 9

Vandaag hadden sommige mensen het moeilijk bij het opstaan. Door slaapgebrek of door de emoties van de vorige avond, dat weten we niet. Maar gelukkig, we kregen de paarden gezadeld. Echter, donkere wolken met flitsen en gerommel kwamen opzetten vanuit het zuidwesten. Geklukkig konden we schuilen in de oude boerenschuur. Mistral kreeg meteen koeienneigingen, want hij begon te sch… als een koe. Omdat het er niet naar uit zag dat het een bui’tje was trokken we de poncho’s aan.

In de regen vertrokken we naar Zuienkerke en Meetkerke. Halverwege Meetkerke en Houtave kregen we zin in koffie en Johan had zin in lekker gebak. Daarvoor moesten we wel een stukje omrijden en dat wilde de rest niet. Omdat wij zelf geen suiker en melk meer in de huifkar hadden, was onze koffie ook niet zoals we hem graag hebben. Dit ongemak had werd al gauw ingeruild voor een prettige bijkomstigheid: in de verte zagen we een parasolletje met een bordje “OPEN”. Dat kon niets anders betekenen dan dat een restaurantje of cafeetje was! De mensen daar vonden het hartstikke leuk om de hele stoet aan te zien komen. Eén van hen wilde zelfs even rijden, good old Jossha was de klos. We dachten de enige gasten te zijn die genoten van een lekkere pannenkoek met een Café Aulait, maar na 5 minuten hoorden we geronk op de oprijlaan. Een complete invasie van Masserati’s, T-Fords, Austins, Chevrolets en één of ander oud blik, dat er fantastisch uitzag. Het was de jaarlijkse Old-Time-Rally van West-Vlaanderen!! We wisselden verhalen uit onder het mom van: wij gaan naar Parijs, waar komen jullie vandaan? We vertelden natuurlijk ook van onze sponsortocht en Giovanni ging met de collectebus rond.

We gingen verder richting Oostende, waar we het kanaal Gent-Oostende over moesten. Onze 1e klas verkenner Gerard was vooruit naar de brug, maar de walkie-talkies werkten niet goed en het bericht kwam niet goed over. Zo stonden we voor een brug waar we niet over konden. Dat was een tegenvallertje. We volgden het kanaal en kwamen tenslotte bij een brug vlakbij Oostende. Bij een sluis willen we de paarden water geven uit het kanaal.
Eerst zochten we dekking, omdat we meenden op verboden terrein te zijn, maar nee, het was een gezellige brugwachter die ons “ echt stadswater” aanbood. Belgisch woord voor leidingwater. De paarden kregen zelfs een kleine douche. De brugwachter had nog diverse goede adviezen voor ons en we gingen verder.

Ondertussen was het eindelijk “ kortebroekenweer” geworden. Karsten eindelijk zijn korte broek aan! En opgedroogd reden een zonnig Gistelbrug binnen, waar we na tien minuten zoeken, bij een man aanbelde met groot gevoel van gastvrijheid. We mochten de paarden in het weitje zetten, de spullen uitstallen en kregen lekkere Belgische ham.

Na een week samen zijn, vindt iedereen dat zijn of haar specialisme is:

Johan: Tentbouw, Paardenverzorging en Fotograaf.
Rob: Public Relations
Chanine: Systeembeheerder en Paardendrogist
Giovanni: Chefkok en Praatjesverkoper
Wim: Groenbeheer en Menner van de volgkaravaan
Japke: Verhalenvertelster en Minstreel
Gerard: Aardbeienproever en Logistiek
Karsten: is de TomTom, Routeplanner en Verslaggever